ခမ္းနားႀကီးက်ယ္ေသာအခ်စ္ အင္းလ်ားေဆာင္မွာေန၏ ||
-----------------------------------------------------------ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္
--------------------
အစကတည္းက စဥ္းစားခဲ႔ႀကဖို႔ေကာင္းသည္။သည္လိုတမ္းသာဆိုရင္ျဖင့္ ဘယ္သူမွ ဘာမွ ျဖစ္စရာအေႀကာင္း မရွိပါ။ ေအးစက္ေသာ
ေျမာက္ျပန္ေလမ်ားသည္ တံခါးကို ေစာေစာကပင္ ပိတ္ထားပါက အခန္းတြင္းသို႔ ဝင္လာစရာအေႀကာင္းမရွိ။ တံခါးကို ပိတ္သာထားပါ မႀကည္ျပာ။မေန႔ကႏွင့္သည္ေန႔ ေလေတြတိုက္ခတ္၏။ထိုေလမ်ား ေအးစက္ေန၏။ ေလထဲမွာ ဝဲကေတာ့ပတ္ခ်ာလည္၍ စကားလံုးမ်ား ခုန္ေပါက္ေမ်ာလြင့္
ေနႀက၏ ။ အတၱစြဲႀကီးသူမ်ားသည္ သူတို႔တီထြင္သည္ဆိုေသာ စကားလံုးမ်ားတြင္ မွတ္ပံုတင္ေသာတံဆိပ္စာရြက္မ်ား ခ်ိတ္ဆြဲထားႀက၏။ေလထဲမွာ လြင့္ေမ်ာရင္း စကားလံုးမ်ားအခ်င္းခ်င္း
တိုးေဝွ႔ တိုက္ခတ္မိႀကသည္။ငါ ဟူေသာ တံဆိပ္စာရြက္မ်ား စုတ္ျပဲျပဳတ္ထြက္ ကုန္ေသာအခါက်ိဳးေႀကေနေသာ စကားလံုး အပဲ႔အရြဲ႕မ်ားက်န္ရစ္သည္။ ဘာသာစကားကိုအမ်ားပိုင္သည္။မႀကည္ျပာဟူေသာစာသံုးလံုးကို
ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ပိုင္ေႀကာင္း သက္ေသျပရန္ လိုအပ္ပါက
မိုးရြာေသာေန႔တစ္ေန႔ ၊ ပိေတာက္ပင္တစ္ပင္ ၊သံုးဆယ့္တစ္လမ္းထဲက တိုက္ခန္းတစ္ခန္း ၊ပ်က္ျပယ္သြားေသာ ကတိစကား၊ အင္းလ်ား
ကန္ေဘာင္မွ ေလွကားထစ္ သံုးဆယ့္ေျခာက္ထစ္၊
ကဗ်ာအပုဒ္ေလးဆယ္၊ ေတာင္ပင္လယ္
ဟိုဘက္စြန္းမွ သဲ႔သဲ႔ႀကားရေသာ မိုးျခိမ္းသံ၊
လျပည့္ညတစ္ည ၊ စိုးပိုင္၏ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ထဲမွ
စာသားအခ်ိဳ႕အဝက္ ၊ ဥႀသငွက္၏ နီရဲေသာ
အာေခါင္ ၊ ကိုင္းက်ိဳးေနေသာ လက္ဖက္ရည္
ပန္းကန္လံုးတစ္ခုႏွင့္ ျမဴႏွင္းေရာင္အိပ္မက္တို႔ကို
တင္ျပသက္ေသ ထူႏိုင္လိမ့္မည္ဟု..ယံုႀကည္
ပါေသာ္လည္း ပိုင္ဆိုင္ျခင္း၏ သေဘာသကန္
အတြင္းသရုပ္ကို ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္
နားမလည္ေသးေသာ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္အတြက္
ထိုကိစၥကို နားမလည္ႏိုင္စြာ ေမ့ေလ်ာ့ပစ္ရန္သာ
ရွိပါသည္။ အခ်စ္ဆိုသည္မွာ ပိုင္ဆိုင္ျခင္းမဟုတ္
သည္မွာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိ၍ မႀကည္ျပာဟူေသာ
ထိုနာမည္ စာလံုးသံုးလံုးကို ကြ်န္ေတာ္ မပိုင္ဆိုင္
ပါေသာ္လည္း ပိုင္ဆိုင္ထားခ်င္ပါသည္ ။
နာမည္မွ်သာ ပိုင္လိုပါသည္ ။
။ ။ ။ ။ ။
တံခါးကို ပိတ္ထားပါ ေမာင့္မႀကည္ျပာ ။
မျဖစ္ႏိုင္ေသာ အရာမ်ားကို မစူးစမ္း မဆင္မျခင္
စတင္လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ႔သည္မွာ ႏွစ္အစိတ္
ေက်ာ္ခဲ႔ပါျပီ ။ ထိုင္ေနလို႔ေတာ့ ဘာမွျဖစ္မလာဘူး
ဆိုေသာ္လည္း တခါတရံ လုပ္လိုက္တိုင္း
အလြဲလြဲအမွားမွား ျဖစ္တတ္ပါသည္ ။ မွားခဲ႔တာ
အႏွစ္အစိတ္ရွိျပီ ။ တစ္ဆစ္ခ်ိဳး ေလွကားထစ္မွာ
ေတြ႔ကတည္းက ၊ ရံုးခန္းေရွ႕မွာ ေတြ႔ကတည္းက၊
မႀကည္ျပာကို စေတြ႔ကတည္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔
ႏွစ္ေယာက္ အခ်စ္သည္ လြဲမွားခဲ႔ႀကသည္ ။
ကမ႓ာေပၚမွာ မွန္ေသာကိစၥမ်ားကသပ္သပ္
မွားေသာကိစၥမ်ားက သပ္သပ္၊ သီးျခားခြဲ၍
တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေနသားတက်ျဖစ္ေအာင္
လုပ္ခဲ႔ရင္ သိပ္ေကာင္းေပလိမ့္မည္။
မႀကည္ျပာႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ အမွားေတြသပ္သပ္ခြဲ၍
စုပံုထားေသာေနရာသို႔ သြားျဖစ္ႀကမည္ မဟုတ္ဟု
ထင္ရသည္။ အခုေတာ့ ကမ႓ာေပၚမွာ အမွားႏွင့္
အမွန္ ေရာေထြးစုပံုထားေသာေႀကာင့္ အခ်စ္ႀကီး
ခ်စ္မိသူအဖို႔ အမွားကိုေရြးခ်ယ္မိျခင္း မဆန္းလွပါ။
ခ်စ္တယ္ဆိုတာ အမွားတစ္မ်ိဳးပါပဲ။ ေတြးေခၚ
ပညာရွင္တခ်ိဳ႕ႏွင့္ စိတ္မႏွံ႕သူတခ်ိဳ႕ ေနရာတစ္
ေနရာ ပြိဳင့္တစ္ပြိဳင့္မွာ လာဆံုသည္ ။ မယံုမရွိႏွင့္။
ပညာရွင္သည္ ထိုေနရာ ထိုပိြဳင့္သို႔ အေတြးႏွင့္
လာ၏ ။စိတ္မႏွံ႔သူက ဘဝႏွင့္ လာ၏ ။ ထိုေနရာ
ကား လူ႔ဘဝသည္ အစကတည္းက မွားခဲ႔သည္
ဟူေသာ ဒႆနျဖစ္၏ ။ ပညာရွင္ကလည္း
အေတြးအေခၚအားျဖင့္ မွားသည္။ စိတ္မႏွံ႔သူက
လည္း သူျဖစ္တည္ေနမႈအားျဖင့္ မွားသည္ ။
ထိုသို႔ အဆိုရွိ၏ ။ မွားေနသလား ေမာင့္မႀကည္ျပာ။
ငိုေနေသာကေလးကို ႏို႔ခ်ိဳေကြ်းျခင္းသည္ မမွားပါ။
ထမင္းမစားရေသးေသာသူကို ထမင္းဝယ္ေပးျခင္း
သည္ မမွားပါ။ အႏုပညာသစ္ပင္ကို ေဝစည္ဖြ႔ံျဖိဳး
ေအာင္ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ ေပးျခင္းသည္
မမွားပါ ။ ခုတ္ေတာ့အံ့ဟု တစ္ဝက္တိတိ ဆြဲႏုတ္
မိေသာဓားကို ဓားအိမ္တြင္းသို႔ ျပန္သြင္းျခင္းသည္
မမွားပါ ။ သန္႔စင္လြတ္လပ္ေသာေလကို အဆုတ္
တြင္းသို႔ အားပါးတရ ရႈသြင္းျခင္းသည္ မမွားပါ ။
လမ္းေပၚက အမိႈက္စကို လက္ျဖင့္ေကာက္ယူ
ဖယ္ရွားပစ္ျခင္းသည္ မမွားပါ ။ သီခ်င္းေတးသြား
တစ္ပိုဒ္ကို ကိုယ္ရသေလာက္ ညည္းေနျခင္းသည္
မပီမသျဖစ္ေစကာမူ မမွားပါ ။ ျဗဟၼစိုရ္တရား
ေလးပါးသည္ မမွားပါ ။ အေသအခ်ာ ေျပာလိုက္
ပါမည္။ ေမတၱာတရားသည္ ဘယ္အခါမွ မမွားပါ။
သိပ္ခ်စ္တယ္ မႀကည္ျပာ ။ အခ်စ္ဆိုတာ
ဘယ္အခါမွလည္း မမွား၊ ဘယ္အခါမွလည္းမမွန္။
အခ်စ္ဆိုသည္မွာ အမွန္မဟုတ္ေသာ္လည္း
အမွားလည္းမဟုတ္ ။ အခ်စ္သည္ ဘာမွမရွိေသာ
ဗလာနယ္ထဲမွာ ခမ္းနားႀကီးက်ယ္စြာ ေတာက္ပ
ကြန္႔ျမဴးေန၏ ။ တံခါးပိတ္ပါ မႀကည္ျပာ ။
ကြ်န္ေတာ္ ဟို အေဝးရပ္က သစ္ပင္ေအာက္မွာ
ရွိေနမည္ ။
။ ။ ။ ။ ။
ဘဝဆိုသည္မွာ သြားေရာဂါ ဆရာဝန္ထံ သြားျခင္း
တမ်ိဳးျဖစ္သည္ဟု ဆိုမိန္႔ခဲ႔ေသာ ပညာရွင္
တစ္ေယာက္တေလမွ မေပၚေပါက္ခဲ႔ဘူးလား ။
ရင္ထဲက နာက်င္ေနေသာ အခ်စ္ ႀကည္ျပာကို
သြားဆရာဝန္သံုးေသာ ညပ္ျဖင့္ ဆြဲႏုတ္၍ လႊင့္ပစ္
လိုက္ခ်င္ပါသည္ ။ ထိုအခါ ကြ်န္ေတာ့္ကို
ေမ့ေဆးေပးရန္ သတိရပါ ။ အဘယ့္ေႀကာင့္
ဆိုေသာ္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲက မႀကည္ျပာကို
ညွပ္ျဖင့္ ဆြဲႏုတ္လိုက္ျပီးသည့္ေနာက္ ကြ်န္ေတာ့္
ရင္ထဲမွာ မႀကည္ျပာ ရွိေနေသးေႀကာင္း ယံုႀကည္
ေနခ်င္ေသးေသာေႀကာင့္ ျဖစ္ပါသည္ ။
လူဆိုသည္မွာ မဟုတ္မွန္းသိလ်က္နဲ႔ ယံုတတ္ေသာ
ဟုတ္သည္ထင္ေသာ သတၱဝါ ျဖစ္၏ ။သို႔မဟုတ္
မွန္းသိလ်က္ႏွင့္ ေႀကာက္ရြံ႕ေသာေႀကာင့္
ဟုတ္သည္ဟုထင္ေနေသာ သတၱဝါျဖစ္၏ ။
သို႔မဟုတ္ ဟုတ္သည္ဟု ေျပာေနေသာ သတၱဝါ
ျဖစ္၏ ။ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ မႀကည္ျပာ မရွိေတာ့ပါ။
ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ မႀကည္ျပာ ရွိေနပါေသးသည္။
အေသအခ်ာ မွာပါလ်က္နဲ႔ အမိုက္မသည္ တံခါးကို
အေသအခ်ာ လံုျခံဳစြာမပိတ္။ ေအးစက္ေသာ
ေျမာက္ျပန္ေလသည္ ေရႊေရာင္အနံ႔ႏွင့္ ႏွင္းဆီ
ဝတ္ဆံတို႔ကို သယ္ေဆာင္တိုက္ခတ္လာျပန္ျပီ။
ႀကာျဖဴပန္းသည္ လေရာင္ထဲမွာ ပြင့္လန္းလာ၏။
အေဝးဆီမွ ေဆြးေဆြးျမည့္ျမည့္ သီဆိုေနေသာ
ေမာင့္လျပည့္ဝန္း သီခ်င္းသံ ႀကားေနရသည္ ။
အေမြးအေတာင္ အေရာင္အေသြးစိုေသာ
ဖီးနစ္ငွက္ ေလကို ခြဲ၍ ပ်ံသန္းလာ၏ ။ ျမက္ခင္း
လယ္က ပင္လယ္ကဗီြးပင္ရင္းမွာ ညိွဳးေရာ္ေနေသာ
ႏွင္းဆီပန္းအိုးတစ္အိုး ရွိ၏ ။ ပန္းအိုးကညိွဳးသည္လား
ႏွင္းဆီပန္းက ညိွဳးသည္လား၊ တတ္ေယာင္ကား
လာမစြႏွင့္ ။ သဒၵါဆိုသည္မွာ အခ်စ္ႏွင့္မဆိုင္
သဒၵါဆိုသည္မွာ မႀကည္ျပာႏွင့္မဆိုင္။
ေမာင့္မႀကည္ျပာသည္ ဘာသာစကားထဲမွာရွိေသာ
အသံအားလံုး၊ အဓိပၸာယ္အားလံုး၊ပံုသ႑ာန္
အားလံုးျဖစ္သည္ကို မည္သူျငင္းဆိုမည္လဲ ။
မႀကည္ျပာသည္ ကတၱားျဖစ္၏ ။ မႀကည္ျပာသည္
ႀကိယာျဖစ္၏ ။ မႀကည္ျပာသည္ ပစၥည္းျဖစ္၏ ။
မႀကည္ျပာသည္ ဝိဘတ္ျဖစ္၏ ။ မႀကည္ျပာသည္
ဝါစဂၤအားလံုး ျဖစ္၏ ။ မႀကည္ျပာသည္ ရုပ္ရင္း
အားလံုး၊သံရင္းအားလံုး ျဖစ္၏ ။ စြာတာတာ
လွ်ာမရွည္ႏွင့္ ။ မႀကည္ျပာသည္ သဒၵါႏွင့္မဆိုင္ ။
အဘယ့္ေႀကာင့္ဆိုေသာ္ မႀကည္ျပာသည္
ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္၏ ဘဝသဒၵါ၊အခ်စ္သဒၵါ ျဖစ္ေသာ
ေႀကာင့္ ျဖစ္သတည္းဟု ဆိုရမည္ ျဖစ္၏ ။
တံခါးပိတ္ပါ။ အေဝးသို႔ ထြက္သြားပါမည္ ။
အေဝးမွာပင္ ရွိေနပါမည္ ။ ရင္ထဲမွာ မရွိပါ ။
ရင္ထဲမွာ ဘာရွိသလဲ။ ရင္ထဲမွာ ရွိေနဆဲပါ ။
ရင္ထဲမွာ ဘာမွမရွိ။ မေန႔က ႏွင္းက်သည္ ။
ျဖဴႏွင္းေငြ႔မ်ား ျပာေန၏ ။ ရင္ထဲမွာ ဘာရွိသလဲ ။
သိျပီးသားအေႀကာင္းအရာကို ထပ္ကာထပ္ကာ
မေမးႏွင့္ ။ ေလာကထဲမွာ ေမးခြန္းေတြမ်ားသည္။
အေျဖေတြ ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ မရေသး ။
ဘာမွမျဖစ္ဘဲႏွင့္ လုပ္မေနႏွင့္ ။ ဘာေတြ လာ
ေျပာေျပာ မယံု ။ အခ်စ္ဆိုသည္မွာ ဘယ္အခါမွ
မေသ ။ အကြာအေဝး သေဘာတရားေႀကာင့္
အခ်စ္သည္ ပို၍ ခမ္းနားႀကီးက်ယ္လာ၏ ။
ဘာယူလာသလဲ ၊ဘာေပးမွာလဲ။ ရင္ထဲက
မႀကည္ျပာကို ကဗ်ာအပုဒ္ေလးဆယ္ ေပးလိုက္
မည္ ။ အေဝးကသာ မႀကည္ျပာ ။သည္လိုႏွင့္ပင္
အိပ္မက္တို႔သည္ တစ္စစီ တစ္မႈန္စီျပိဳကြဲ
ပ်ံ႕လြင့္၍ အျမင့္ဆံုးေတာင္၊အနက္ဆံုးပင္လယ္
ႀကမ္းျပင္ ၊မိုးသက္ေလ၊မုတ္သုန္ေလ၊ေျမာက္ျပန္ေလ
တန္ခူးေလ၊အားလံုးေသာ ေလေတြထဲမွာ
ေဝ့ဝိုက္လြင့္ပ်ံ ေမ်ာပါလ်က္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ
အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာမွ၊အရပ္ဆယ္မ်က္ႏွာမွ ျဖဴဆြတ္
ႏူးညံ့ေသာ စကားလံုးမ်ားႏွင့္အတူ ေလးလံ
ႀကီးမားေသာ ပိုက္ကြန္တစ္ခု ပစ္အုပ္လိုက္သည့္
ပမာ ဘဝတစ္ခုအေပၚသို႔ ဝဲပ်ံက်ဆင္းလာေသာ
အခါ ျငင္းပယ္ရန္၊ရုန္းဖယ္ရန္ ေမ့ေလ်ာ့ေသာ
သတိ ၊မွားယြင္းေသာ အသိတို႔ ရွိေနသည္
ျဖစ္ေသာေႀကာင့္ သူ႔အလိုလို ျပာလြင္ေနေသာ
ေကာင္းကင္ထက္မွာ ပန္းဆိုင္းဆြဲသကဲ႔သို႔
တြဲလဲခိုခ်ိတ္ေနသည့္ ေႀကးနီေရာင္ ေလွာင္အိမ္
ထဲတြင္ အသည္းႏွလံုးကို ထည့္သြင္း၍
ေလွာင္အိမ္တံခါးကို ပိတ္ထားလိုက္သည့္အေႀကာင္း
မႀကည္ျပာ သိသာေစရန္ ဘယ္သူမွ စာေရး
အေႀကာင္းမႀကားႀကပါႏွင့္။ ရင္ထဲမွာ မႀကည္ျပာ။
ရင္ထဲမွာ ဘာရွိသလဲ။ရင္ထဲမွာ ဘာမွမရွိပါ ။
ရင္ထဲမွာ ရွိေနဆဲပါ။ ရင္ထဲမွာ ဘာမွမရွိ ။
အခ်စ္ဆိုသည္မွာ အရာအားလံုး ရွိေနျခင္းလား။
ကြ်န္ေတာ့မွာ မႀကည္ျပာ၏ အျပံဳးရွိ၏ ။
အလိုမက်ေသာ မ်က္ေစာင္းမရွိ။ မႀကည္ျပာ၏
အံု႔ဆိုင္းေသာ ေဒါသ ရွိ၏ ။မႀကည္ျပာ၏ တိက်
ေသာ စည္းကမ္းခ်က္မ်ား ရွိ၏ ။ မႀကည္ျပာ၏
သပ္ရပ္မႈ ရွိ၏ ။ မႀကည္ျပာ၏ နီရဲစိုစြတ္ေသာ
ႏႈတ္ခမ္းမ်ား ရွိ၏ ။ လွပေသာ ေျခေထာက္ျဖဴျဖဴ
ေလးတစ္စံု ရွွိ၏။ မႀကည္ျပာ၏ ေခါင္းမာျခင္းႏွင့္
စိတ္ဆတ္ျခင္း ရွိ၏ ။ ႀကင္နာသနားတတ္ျခင္း
ရွိ၏ ။ ရွက္ရြံ႕ အားနာတတ္ျခင္းရွိ၏ ။မႀကည္ျပာ၏
အလံုးစံု ရွိ၏ ။ အမွန္စင္စစ္ ဘာမွမရွိ ။
မႀကည္ျပာ မရွိ ။ အခ်စ္သာ ရွိ၏ ။ အခ်စ္သည္
ဟို အေဝးက သစ္ပင္ေအာက္မွာ ၊ရင္ထဲမွာ
ဗလာနယ္၊ ညမရွိ။လ မရွိ ။ ေန မရွိ ။ေဒါနပန္းမရွိ။
ေရခ်ိဳစမ္း မရွိ။ အမုန္း မရွိ ။ အခ်စ္ မရွိ ။ အခ်စ္
ရွိ၏ ။ မႀကည္ျပာ ရွိ၏ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ ဆိုသူ
မရွိပါ ။ ႏွစ္ေပါင္းအစိတ္ ႀကာပါျပီ ။
* * *
စိမ္းညိဳ႕ေသာ ေရေမွာ္ျပင္သည္ အင္းလ်ားကန္ကို
ဖံုးကြယ္ထား၏ ။သစ္တိုပင္မွ နီရဲေသာ သစ္ရြက္
တစ္ရြက္ ဝဲလြင့္ပ်ံက်သြားသည္။ကန္ေရထက္က
ေရေမွာ္ျပင္ႏွင့္ သစ္ရြက္ထိေတြ႔ေသာအခါ
က်ယ္ေလာင္စြာေသာ အသံကို ျဖစ္ေစ၏ ။
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သစ္တိုရြက္သည္ ေမွာ္သား
ျပင္ကို ေဖာက္ကာ ေရေအာက္သို႔ နစ္ျမဳပ္သြား
သည္ ။ ထိုအခါ ေလာကသည္ ျငိမ္သက္၍
က်န္ရစ္၏ ။ထာဝရတရားႏွင့္ ခဏတရားဆိုေသာ
စကားႏွစ္လံုးကို ဆရာမင္းသုဝဏ္ သံုးခဲ႔ဖူးေႀကာင္း
အမွတ္ရေန၏ ။အင္းလ်ားကန္က ထာဝရ ။
ေရေမွာ္ျပင္က တစ္ခဏ။ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္သည္
သစ္ရြက္ ဟုတ္ပါသလား။ စဥ္းစားႀကည့္ပါ
မႀကည္ျပာ ။ ဘယ္သူေတြက ထာဝရ။ ဘယ္သူ
ေတြက တစ္ခဏ ။ အေလာင္းစည္သူမင္းႀကီး
လက္ညိွဳးညႊန္ရာ ေရျဖစ္သည္ဟု ႀကားဖူး၏ ။
မႀကည္ျပာ လက္ညိွဳးညႊန္ရာ အခ်စ္ျဖစ္၏ ။
ေစတန္မာရ္နတ္ လက္ညိွဳးညႊန္ရာ ဘာျဖစ္သလဲ
စဥ္းစားစမ္းပါ ။ ျဖဴေဖြးလွပေသာ လက္ညိွဳးကေလး
တစ္ေခ်ာင္း ။ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္၏ ရင္ထဲမွာ
မဲညစ္ေသာ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုး ။ေက်ာက္တံုး
ေပၚမွာ လက္ညိွဳးျဖဴျဖဴကေလး။ ႀကီးျမင့္ေစာထံ
ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ အပ္ႏွံ ေရးဆြဲေစ၍ 'သရဒ
အခ်စ္' ဟု အမည္ေပးကာ မႀကည္ျပာကို ေမြးေန႔
လက္ေဆာင္ေပးမည္ ။ လက္ညိွဳးဆိုသည္မွာ
ညႊန္ျပစရာ ကိရိယာတမ်ိဳးျဖစ္၏ ။အမွားကို ညႊန္
မည္လား အမွန္ကိုညႊန္မည္လား၊ အမွားကို ညႊန္
ေနသလား အမွန္ကို ညႊန္ေနသလား ။ အမွား
သည္ တစ္ခဏ တရား။ အမွန္သည္ ထာဝရတရား။
ဘယ္လမ္းေရြးမလဲ မႀကည္ျပာ ။ ေခါင္းမာ မေန
ပါႏွင့္။ မႀကည္ျပာ လက္ညိွဳးညႊန္ရာ အခ်စ္ေတြ
ျဖစ္ပါသည္ ။
အစကတည္းက မစခဲ႔ဖို႔ ေကာင္းပါသည္။
အခုမွေတာ့ အႏွစ္အစိတ္ ႀကာခဲ႔ပါျပီ ။ဘယ္သူမွ
စိတ္ခ်မ္းသာမႈ မရခဲ႔ပါ။ ရယ္သံေမာသံ လြင္ညံ
ေဝစည္ေန၍လည္း ေပ်ာ္သည္ မထင္ပါႏွင့္။
ဤေလာကတြင္ အက်ယ္ေလာင္ဆံုး အသံသည္
ဘာမွမေျပာဘဲ တိတ္ဆိတ္ေနျခင္းျဖစ္၏ဟု
တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးပါသည္ ။
ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္၏ တိတ္ဆိတ္ေသာ အနက္ေရာင္
ေက်ာက္တံုးသည္ မႀကည္ျပာ လက္ညိွဳးညႊန္ရာ
ျဖစ္သြားေသာ အခ်စ္မ်ားကို တိတ္ဆိတ္စြာ
ကန္႔ကြက္ေန၏ ။ အသံထြက္၍ ကန္႔ကြက္ရဲေသာ
သတိၱ မရွိပါ။ နာက်င္မႈမ်ား အဆံုးစြန္ ျပင္းထန္ေသာ
အခါ သာယာမႈတမ်ိဳး ျဖစ္လာသည္။ နာက်င္မႈ
ထဲမွာ အေနႀကာ၍ သာယာသလို ျဖစ္ေနျပီ။
လက္ဖက္ရည္ ခ်ိဳေပါ့က်တစ္ခြက္ မွန္မွန္ေသာက္
ရဖို႔ အေရးသည္ ကမ႓ာ့ေရနံေစ်းႏႈန္း ညွိမရျခင္း
ထက္ ပို၍ အေရးႀကီး ေနပါသည္ ။ေရႊေရာင္ကိုင္း
ႏွင့္ မ်က္မွန္ေနာက္မွ စူးရွေသာ္လည္း ရွင္သန္မႈ
နည္းပါးေသာ မ်က္လံုးနက္နက္မ်ားကို ခိုး၍
ႀကည့္ရျခင္းသည္ ႀကယ္တာရာစစ္ပြဲ အစီအစဥ္ထက္
ပို၍ အေရးႀကီးေနပါသည္။ ဘယ္သူမွ ထာဝရ
မဟုတ္သည္ကို သတိရဖို႔ေတာ့ ေကာင္း၏ ။
လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ား အမွတ္မထင္ ထိေတြ႔
လိုက္ေသာအခါ ျဖစ္ေပၚေပါက္ကြဲသြားေသာ
တစ္ခဏ တရားသည္ အမွန္အားျဖင့္ တစ္ခဏ
တရားသာ ျဖစ္ပါသည္။ အလုပ္တစ္ခုကို မျဖစ္မွန္း
သိလ်က္နဲ႔ ယံုႀကည္ဟန္ေဆာင္ကာ လုပ္ေန
ႀကေသာ လူေတြထဲမွာ အခ်စ္တစ္ခုကို မခ်စ္မွန္း
သိလ်က္နဲ႔ ခ်စ္ဟန္ေဆာင္ကာ ခ်စ္ေနေသာသူသည္
အမိုက္မဲဆံုးျဖစ္၏ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္၏ ဘဝ
တစ္ခဏေပၚတြင္ အပ္ဖ်ားရာမွ်ရွိေသာ မိုက္မဲမႈမ်ား
ျပည့္သိပ္ မြန္းက်ပ္ေန၏ ။
။ ။ ။ ။ ။
ေကာင္းကင္ထက္မွ နားကြဲမတတ္ ႀကီးမား
က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံသည္ ျခိမ္းျခိမ္းမည္၍
ဆင္းသက္လာကာ ေျမပက္ႀကားအက္အတြင္း
သက္ဆင္းေပ်ာက္ကြယ္သြား၏ ။အခ်စ္၏ ခမ္းနား
ေသာအသံ ႀကီးမားေသာအသံသည္ ကဗ်ာျဖစ္၍
သြား၏ ။ထိုကဗ်ာကို ထမင္းစား စားပြဲခင္းေသာ
စားပြဲခင္းအဝတ္စုတ္ျဖင့္ ေသသပ္စြာထုပ္၍
ပန္းဖူးထဲမွာ ထည့္ထားခဲ႔ျပီ မႀကည္ျပာ ။
ဟိုလူတစ္ေယာက္ ေယာင္ခ်ာခ်ာ လာမလုပ္ႏွင့္။
ေျမာင္းပုပ္ထဲက သေဘာတရားကို ပလက္ေဖာင္း
ေဘးက ေျမာင္းေဘာင္ေပၚမွာ ထားခဲ႔။ေဝးေဝးသြား။
ရာစုႏွစ္ တဝက္ေက်ာ္ခဲ႔သည္အထိ ေအာင္ျမင္မႈ
မရွိခဲ႔ေသာ သေဘာတရား အပုပ္အစပ္မ်ားျဖင့္
အႏုပညာပန္းပြင့္ကို မစြန္းထင္း မညစ္ညမ္းေစသင့္။
ကဗ်ာႏွင့္စကားေျပ ႀကားမွာ ပါးလ်ားသိမ္ေမြ႔စြာ
ပိုင္းျခားေသာ ပိုးသားဇာလႊာ ကန္႔လန္႔ကာကို
ႀကမ္းတမ္းညွီစို႔ေသာ သားသတ္သမားလက္ျဖင့္
ဖမ္းဆီးဆုပ္ကိုင္၍ မရစေကာင္း။ အႏုပညာသည္
အရာအားလံုး၏ အထက္က ေလပမာလွ်င္
အာကာခြင္၌ သူလွ်င္လြတ္လပ္ လွည့္လည္ပတ္အံ႔။
ဝရံတာေပၚက ပန္းအိုးထဲတြင္ ထြက္ျပဴလာစ
အႏုပညာ ပန္းဖူးထဲမွာ ကဗ်ာကို ထည့္ထားခဲ႔၏။
အေရွ႕ေလာကဓာတ္မွ ထြက္ေပၚလာမည့္ ေနေရာင္ျ
ခည္ထဲမွာ ကဗ်ာေတြ ပါလာလိမ့္မည္။အခုေတာ့
ခ်စ္ေနမိျခင္း အေမွာင္ထုထဲမွာ အခ်စ္ပန္းဖူး
မႀကည္ျပာကို ကဗ်ာထဲမွာ ပန္းဖူးထဲမွာ။
မႀကည္ျပာကို မႀကည္ျပာထံမွာ။ အခ်စ္မ်ားစြာကို
အေမွာင္တိုက္ထဲမွာ။ေနေရာင္ျခည္ကို မႀကည္ျပာကို
အေမွာင္ထဲမွာ.....ကြ်န္ေတာ္ ထားခဲ႔ပါဦးမည္ ။
အေရွ႕အရပ္မွ ေနေရာင္ျခည္ ဖူးပြင့္လာေသာအခါ
ကြ်န္ေတာ္၏ ဘဝသဒၵါျဖစ္ေသာ။ကြ်န္ေတာ္၏
အခ်စ္သဒၵါျဖစ္ေသာ ကြ်န္ေတာ္၏ ကဗ်ာျဖစ္ေသာ
ကြ်န္ေတာ္၏ စကားေျပျဖစ္ေသာ။ ကြ်န္ေတာ္၏
အႏုပညာျဖစ္ေသာ မႀကည္ျပာ၏ အေႀကာင္းကို
စာပိုဒ္တစ္ေသာင္းျဖင့္ စကားေျပကဗ်ာေရး၍
ေဒါနပန္းခင္း ျပတ္သြင္းတိုက္ခတ္သြားေသာ
ေလျပည္ ေလညင္းႏွင့္အတူ ေပးပို႔လိုက္ပါမည္။
ေစာင့္လို႔ ယူပါ မႀကည္ျပာ ။
။ ။ ။ ။ ။
ခမ္းနားႀကီးက်ယ္ေသာ အခ်စ္သည္ အင္းလ်ား
ကန္နားမွာေန၏ ။အခ်စ္ဆံုးေဇာ္ေဇာ္ေအာင္သည္
ဟို အေဝးက သစ္ပင္ေအာက္မွာ...တခဏမွ်သာ
ေမွာင္ေနသည္။ျမတ္ႏိုးလွစြာေသာ အလင္းေရာင္
မႀကည္ျပာ. . .ခမ္းနားႀကီးက်ယ္စြာ..စကားေျပ
ကဗ်ာ...အေမွာင္ထဲမွာ . . .ေမွာင္ေနသည့္
ေမာင့္ မႀကည္ျပာ ။ ။
- ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္
-(ခံစားႀကည့္ပါ မႀကည္ျပာ-မွ )
No comments:
Post a Comment