ပိုးဖလံ ႏွစ္ပါးသြား
၁။ ။
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရဲ႕ တရားဓမၼဟာ
ခြဲခြာထြက္သြားျခင္းပဲ။
အနမ္းႏွင့္ သူ႔ေကာင္းမႈျပဳလိုျခင္းမွာ
အခ်စ္နဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေသာ ေငြႀကိဳးမွ်င္ေလးမွ်သာျဖစ္တယ္
ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒါဟာ ညစ္ထည္းတဲ့ အတၱအေမွာင္တိုက္ဆီ သြယ္ဝိုက္၍တစ္မ်ိဳး တိုက္႐ိုက္တစ္ဖံု ဆက္သြယ္-လက္ေတြကို က်စ္ေနေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားခဲ့၊ထူေျပာတဲ့ ေလာက သမုဒ္ျပင္ထဲမွာ
ေနာက္ေတာ့ လက္ေတြဟာ ေျပေလ်ာ့သြားခဲ့-ေသျခင္းတရားနဲ႔ တျခား တျခားေသာ ခြဲခြာျခင္း နည္းမ်ိဳးစံုထဲ၊
ေနာက္ေတာ့ ေဝးကြာျခင္းမွာ အနယ္ထိုင္သြားၾကၿပီးေနာက္ေတာ့-
ခ်စ္ျခင္းေတြ အသစ္ေပါက္ဖြားလာၾက၊လက္ေတြကို က်စ္ေနေအာင္ တြဲယွက္ထားၾက၊ျပန္ၿပီးေဝးကြာသြားၾက-
ေမတၱာတရားဟာ ေသဆံုးျခင္းမရိွဘူးလို႔ေျပာတယ္-ေဝးကြာျခင္းဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မေသဘူးလို႔ ေျပာျပန္တယ္။ (တကယ္လည္း)
သမင္ေမြးလိုက္ က်ားစားလိုက္နဲ႔ ေမတၱာတရားနဲ႔ ခြဲခြာျခင္းဟာ သံသရာတစ္ခုလို သံပါတ္မဲ့ လည္ပတ္တယ္။
၂။ ။
အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ေစာင့္ၾကည့္လိုျခင္း၊
သူ႔အေပ်ာ္၌ ေမြ႔ေလ်ာ္ျခင္း-အစရိွသျဖင့္-
လိင္ဆက္ဆန္ျခင္းနဲ႔ တျခားေသာ ယွက္ႏြယ္ျခင္းမ်ားဟာ ခြဲခြားျခင္းရဲ႕ တံတားတစ္စင္းဆိုတာ တရားဓမၼတစ္ခုပဲ
မဟုတ္လားေလ.....။
၃။ ။
ခရမ္းခ်ဥ္ဗယ္ရီနဲ႔ တေယာအိုတစ္လက္၊
အမွတ္ရရိွမဲ့ အခိုက္အတန္႔တိုင္းဟာ
ေဝးကြာျခင္းကို က်စ္လ်စ္ေစတဲ့ ႏြယ္အမွ်င္ေတြပါပဲ။လက္ခံရမယ္-ျငင္းဆန္ရင္းနဲ...
တကယ္ စိႏွစ္ၾကည္ကြဲေနမလား
တစ္ဦးဦးက စတင္ထားခဲ့ရမဲ့ ျမတ္ႏိုးျခင္း
ဟစ္တိုင္တစ္ခုကို-ငါတို႔ မ်က္ရည္က်ျခင္းနဲ႔ ထိုက္တန္ရဲ႕လား၊တစ္ခါ တစ္ခါ သစၥာတရားဟာ နတ္ဆိုးမ်ားရဲ႕ လက္နက္ပုန္းလို......
၄။ ။
ငါတို႔
ေတြးယွက္ခဲ့
လက္မ်ား-
ငါတို႔
ျဖဳတ္ပစ္တဲ့
တြဲလက္မ်ား-
ငါတို႔
မျငင္းဆန္ႏိုင္
ေလာကဓမၼတရား.....
၅။ ။
သူငယ္အိမ္တက္တူး-
စြဲက်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ခရမ္းလြန္ေရာင္ မွတ္စုမ်ား-ေနာက္ေတာ့
သံသရာရဲ႕ လက္ဖန္ေတြမွာ ေမွ်ာ္လင္းခ်က္ေတြကို ေခါစာပစ္ၾကရ-မၾကည္ျဖဴဘူးလား-ဒါက ေလာကဓမၼ၊
ငါ့တို႔ရစ္ေႏွာင္ျခင္းနဲ႔ ငါတို႔ေသြးၾက
ဒါ ငါတို႔ လက္ကိုျဖတ္မဲ့ ဓားသြား
ပိုခ်စ္ေလ ပိုနစ္ေလ လွံဖ်ား-
မင္းရင္ဘတ္ထဲက ငါ့အတြက္ ေမတၱာေတာ္ အႏိႈင္းအဆ-အဲ့ဒါနဲ႔ အခ်ိဳးက် မင္းၾကည္ကြဲရလိမ့္မယ္၊မင္းျငင္းဆံမရ-
မင့္ မက္ေမာရာဟာ မင့္ဆီလာမဲ့ ဓားသြား၊ငါတို႔ ဥပကၡာဆီ ေျပးထြက္မလား-
မရ။
လူသာေတြ အမိုက္အေမွာင္ကိုမွ
ေျခာက္ေရာင္ျခယ္ သာသနာ့အလံလို စိုက္ေထာင္ၾက။
၆။ ။
ငါတို႔
ငိုဖို႔ ျပံဳးပစ္လိုက္ၾကတယ္-
တြဲယွက္ထားတဲ့ လက္ေတြဟာ
ေဝးကြာျခင္း အေမွာင္
ႏွစ္သန္းတစ္ေထာင္ဆီသို႔-
ငါတို႔...
ပိုးဖလံမ်ားလို.......။ ။
K-ဒါရ
No comments:
Post a Comment