ပန္​းပုဆရာ

ပန္းပုဆရာ
----------

အခ်စ္နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေျပာစရာဆိုလို႔
ရင္ကြဲနာက်တယ္။

တကယ္ဆို မီးဖုတ္ၿပီး ပံုသြင္းထားတဲ့
သံသားႏွင္းဆီပဲ။
ငါ့ယံုၾကည္မႈနဲ႔ စက်င္ေက်ာက္သားကို
ငါထုဆစ္၊
ငါ့ေဆာက္ရွာနဲ႔ ယမင္း႐ုပ္ဟာ ငါ့ကိုျပန္ထြင္းဖို႔ ႏႈတ္ခမ္းကို အလွဆံုးျပံဳးတယ္။

မ်က္လံုးေတြကို ေဖာက္ထုတ္ၿပီး
ၿဂိဳလ္႐ွစ္လံုးဆီကို ဆက္ကပ္တယ္
စိတ္နဲ႔တူေသာ အ႐ုပ္တို႔
ေနထြက္ျခင္း၊ေနဝင္ျခင္း
ကတၱရာလမ္းနဲ႔ န်ဴးကလီယားဓာတ္ေပါင္းဖို
ဘာကိုမွ ငါမျမင္ရေတာ့ဘူးပဲ။

အခ်စ္ေပးရင္ အခ်စ္ျပန္ေပးပါလို႔
အရင္း႐ွင္ဆန္ဆန္ ငါမေတာင္းဆိုဘူး။
အခ်စ္နဲ႔ဖန္ဆင္းလို႔ ႏွင္းဆီတစ္ခင္းလံုး
နီရဲတဲ့အထိ
ငါ့ေသြးနဲ့ျဖန္းပက္တယ္
ငါ့အနာဂတ္ကိုရက္ေရာတယ္။

တံု႔ျပန္မႈဟာ ေအးတိေအးစက္
တုံ႔ျပန္မႈဟာ ေရခဲတိုက္ထဲက
အူစိန္ေဘာ့ဂ္ ေျခေထာက္မ်ား-
ျပဒါးျပယ္မွန္/
ပဲတင္မဲ့ လႈိင္းေခါင္း/
ဂ်င္းထည္မရိွတဲ့ေဆာင္းရာသီ။

အေငြ႔႐ႈ႐ႈိက္ရင္းပဲ
ႏွင္းဆီကို တစ္ခင္လံုး ျခံခတ္ခံလိုက္ရ။

ေသေနတဲ့ကံဟာ
အသံတိတ္က်ဥ္ဆန္တစ္ေတာင့္လို
ေဖာက္ဝင္တယ္
ပန္းပု႐ုပ္ဟာ ငါ့နံ႐ိုးကို အစြယ္လုပ္ပစ္တယ္
အခ်စ္ဆိုတာ ဖုတ္သြင္းရထားကိုပါ
က်င္ငယ္စြန္႔တာပဲ။

ကမၻာေစာင့္နတ္ေတြ အိပ္ေရးဝဝအိပ္တယ္။

မဏိေမခလာဟာ ငါ့ႏွာမည္ကို
မသိဘူး။

ကာလနဂါးေသဆံုးေၾကာင္း သတင္းပါၿပီးေနာက္
ဘုရားဟာေလာင္းဟာ တစ္ျခားကမၻာကို႐ွာတယ္။

အခ်စ္ဆိုတာ
ျမားက်ဥ္ေတာင္ျဖစ္မဲ့ ဝါးဆစ္။
ဝါးကို ဝါးနဲ႔ ခနခန ထိုးဆြခံရတယ္-

အခ်စ္ဆိုတာ သူေတာင္းစားရဲ႕ ေကာ္ခြက္
ေျမကို နာနာ႐ိုက္တာေတာင္
ဝသုေျႏၵဟာ ဂ႐ုစိုက္ေဖာ္မရဘူး။

မ်က္လံုးေတြမရိွေတာ့တဲ့အခါ
ေရတံခြန္ျဖစ္ျဖစ္ တံလွ်ပ္ျဖစ္ျဖစ္
ငါ့ဟာ ခံုဆင္းပစ္တာပဲ။

ပန္းပု႐ုပ္ဟာ လူလားေျမာက္ၿပီး
ငါ့အနာဂတ္ကို ခ်ဥ္ျခင္းတတ္တယ္ဆိုပဲ။

ဘယ္လိုအ႐ူးစာရင္မ်ိဳးထဲ ငါ့ကိုထည့္ထည့္
အိပ္ေမြ႔ခ်ခံထားရတယ္လို႔ ငါ့ကိုစားေျပာေပးပါ။

ငါဟာ ပန္းပုဆရာတစ္ေယာက္ပါပဲ။
ငါ့ကို ပန္းပု႐ုပ္က ျပန္ထုဆစ္လိုက္တယ္။
ငါ အိပ္ေမြ႔ခ်ခံထားရတယ္လို႔ ငါ့ကိုယ္စားေျပာေပးပါ။

K-ဒါရ