ေသျခင္းတရားဟာ လက္ရိွငရဲေလာက္မွ မလွဘူး
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
ဘယ္ေလာက္တံုလႈပ္စရာေကာင္းတဲ့
က်မၼာေရးခ်ိဳ႕ယြင္းမႈလဲ
ငါ့မ်က္ၾကည္လႊာမွာ မင္းမ်က္ႏွာပံုမိႈပြင့္ေတြ
ႀကီးထြားေနၿပီ
နားရြက္ႏွစ္ဖက္ဟာ ကမၻာႀကီးတံုးဟီးသံကအစ
မင္းေခၚအျဖစ္အျပစ္ေျပာင္းလြဲၿပီး
ငါ့နားထင္က ရင္ဘတ္ထိေရာက္ေအာင္
လွြံသြားတစ္ခုကိုလို ထိုးသြင္းနေၿပီ
မင္းရဲ့ျကီးစိုးမွုဟာ ကာလသားဝမ္းေရာဂါဗိုင္းရစ္လို
ငါ့သိ၊ထိ၊ၾကားနာမႈတိုင္းနီးပါးကို ဝါးၿမိဳလာၿပီ။
လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း ရပ္ထားတဲ့ ကားတစ္စီးကို
ငါဝင္တိုက္မိတဲ့အခါမ်ိဳး
ေကာ္ဖီဆိုင္ထြက္လာတံုး ေခြးတစ္ေကာင္ ငါ့ဆီသို႔ေျပးလာတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ
မင္းကိုေမ့သြားတဲ့အခိုက္တန္႔ ေတြဆိုတာ
ငါက်မၼာေနတာပဲ
သိေနမႈကို အာသာတစ္ခုကတြန္သလိုမ်ိဳး
ငါက်မၼာေနတာကို ငါမႀကိဳက္ဘူးအခ်စ္။
ငါ့မွိတ္ထားတဲ့ မ်က္လံုးအတြက္
မျမင္ႏိုင္တဲ့အေမွာင္ထုရဲ႕ နတ္ဘုရားမတစ္ဆူ၊
ငါဖြင့္ထားတဲ့ မ်က္လံုးေတြအတြက္
ျမင္ေနသမွ်ရဲ႕ ေလာကဓာတ္တက္တူ၊
အာရံုေျခာက္ပါးရဲ႕နာမ္စား၊
အ႐ူးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမဲသား၊
ဟုတ္ကဲ့။မင္းဟာ ငါ့ရဲ႕သဘာဝတရားျဖစ္လာၿပီ။
တစ္ခ်က္ တခ်က္
ရင္ခံုမႈမွာ ေသြးတစက္စက္က်သလို နာက်င္ရတယ္
တစ္ဝွက္တစ္ပ်က္နဲ႔ ႐ွင္သန္မႈကို ရပ္စဲပစ္ခ်င္ေအာင္ နာက်င္ရတယ္
တစ္သက္ၿပီးေနာက္တစ္သက္မွာ မင္းနဲ႔မၾကံဳမွာကို စိုးရိမ္တာနဲ႔ပဲ လက္ရိွငရဲကို ထိတ္ထိတ္လန္႔လန္႔နဲ႔ လိုခ်င္ေနရတယ္။
လူသားေတြခ်စ္ၾကမႈ အျပဳအမူမွာ
ငါ့ေလာက္မိုက္မဲသူ ႐ွာေတြ႕အံုးမလား
႐ွင္ေနတဲ့သိကၡာေငြ႔ေငြ႔ကေလးကို မင္းႏွာမည္နဲ႔
ဘာဏ္အေကာင့္ဖြင့္ပစ္တယ္
ယံုၾကည္မႈဆိုတာဟာ မင္းျပန္လာမယ္ ဆိုတာကလြဲၿပီး က်န္တာဘာမွမဟုတ္ဘူးလို႔ ယံုၾကည္ပစ္လိုက္တယ္
ငါ့ႏႈတ္ခမ္းမွာရႊဲစိုဖူးတဲ့ မင့္လွ်ာရည္တစ္စက္ထဲမွာ ငါ့နေခါင္းကိုႏွစ္ထားပစ္လိုက္တယ္။
K-ဒါရ
No comments:
Post a Comment